Een vlotte puber en haar vriendje

1 december 2019

Zoals dat gaat met pubers, op een dag komen ze met een vriendje naar huis en daar zit je dan als ouder... In dit geval, waren wij het die het vriendje in ons hart hadden gesloten. Na het zien van enkele foto's op Facebook en het lezen van zijn verhaal waren we verkocht. Stond het adopteren van een dove, tweejarige Galgo op onze planning? Eum...neen. Maar soms overvalt het je. Head over heels, halsoverkop, zonder nadenken. Nou, dat ook weer niet. We hebben er echt wel over nagedacht, ook omdat Mister Galgo in Zwitserland verbleef en het best wat planning vereiste om hem op te halen. Dus neen, we gingen niet over één nacht ijs. We wikten en wogen de voor- en de nadelen. Wat zou het fijn zijn mocht Pebbles eindelijk een blijvend vriendje hebben.

Hoezo blijvend? Wij trainen en plaatsen geleidehonden, doorgaans leuke, lieve, sociale spelvriendjes voor Pebbles. Maar helaas, na een aantal maanden verhuizen zij en zo gebeurde het reeds drie keer dat Pebbles van een hecht vriendje afscheid moest nemen. Ach, honden leven toch in het hier en nu, zal je misschien zeggen. Maar honden bouwen ook vriendschappen op, investeren daarin, genieten daavan en dan is het jammer om te zien dat deze vriendschap plots verdwijnt als sneeuw voor de zon, door ons. Uiteraard hebben we goed doorgevraagd aan de persoon die Blake in opvang had. Ze heeft onze honderden vragen beantwoord. Tot op het punt dat ik dacht: ze vindt ons zo vervelend met al ons gevraag, ze zoekt vast andere mensen. Maar ze stuurde vele foto's en filmpjes en zo kregen we een erg goed beeld van wie Blake was en dat beviel ons meer en meer. We trokken naar Zwitserland, samen met Pebbles want als voorwaarde hadden we gesteld: als ze niet met mekaar opschieten dan blazen we de adoptie af.

Zwitserland

En zo geschiedde. Laatste week van oktober reden we met z'n drieën richting de bergen. Er kwamen voor Pebbles veel 'voor-het-eersts'. Voor het eerst zulk een lange autorit, voor het eerst uitgelaten worden bij een tankstation, voor het eerst ergens anders overnachten, voor het eerst zonder andere honden om zich heen,... Maar wat deed ze het fantastisch! Ons 7 maanden oud puber-meisje. We waren trots dat onze kleine meid het zo netjes deed.

We waren vooral zo ontzettend blij toen we Blake en Pebbles, nadat ze mekaar amper een half uurtje kenden al samen rondjes aan het rennen waren door de tuin. Maar nog meer toen ze daarna samen in een mand in de keuken tot rust kwamen. Hier zat een hechte vriendschap in de maak in. Dus de adoptie werd een feit. We reden naar huis met twee honden op de achterbank. Een dove Galgo in combinatie met een puber, waar waren we aan begonnen?

Wittebroodsweken

Wat is het mooi om getuige te zijn van een ontluikende vriendschap. Blake is, net omdat hij doof is, heel aanhankelijk. Hij ligt graag letterlijk bovenop je, zo heeft hij een gevoel van zekerheid en vertrouwen dat hij niet plots wakker wordt en beseft dat hij nog de enige overgeblevene in de ruimte is. Dat is ook de reden waarom hij het moeilijk heeft met alleen gelaten te worden (de reden waarom de vorige eigenaar afstand van hem had gedaan). Dus al snel zagen we Blake met zijn hoofd op Pebbles liggen, of met zijn halve lijf en lange poten om haar heen gekronkeld en Pebbles, die vond het fantastisch! Eindelijk een hond met wie ze samen in de zetel kon in slaap vallen (want de geleidehonden krijgen dat privilege niet) en Jalih en Nette zitten nog steeds in de fase: we accepteren dat gevlekt spook in huis, maar daarmee is de kous af! 

Blake en Pebbles bleken een voorliefde te delen voor dezelfde hobby: kuilen graven! Dus samen gezellig graven op ons speelveld (waar graven toegestaan is), wat is er fijner dan schatten op te graven! (lees: steengruis).

Wat zijn we blij dat ons plan zo goed is uitgedraaid. Want waren we 100% zeker? Neen, dan ben je nooit en vanuit onze praktijk hadden we uiteraard al andere verhalen meegemaakt. Mensen die een hond adopteren om de andere hond des huizes een plezier te doen, maar waar na korte tijd blijkft dat beide honden mekaar niet kunnen uitstaan, met alle gevolgen vandien. Ons advies hierin is dan ook altijd: wees erg voorzichtig wanneer je een hond in huis haalt met als doel je andere hond een plezier te doen. Het verloopt niet altijd zoals het sprookje dat jij in je hoofd hebt zitten. Tegen onze eigen adviezen in dus! Uiteraard hebben we het screeningproces zeer grondig doorlopen. Had Pebbles die dag in Zwitserland neen gezegd dan hadden we vriendelijk bedankt en met pijn in ons hart Blake niet meegenomen. Wat zijn we opgelucht dat wij wél het sprookje beleven De prins en de prinses die mekaar vonden en samen nog vele avonturen beleven...

Trotse ouders,

Kathleen & Denis

Met dank aan Kimmy Sammoey en Frau Stern voor de foto's.