Samen!

29 juni 2019

En het avontuur gaat verder! Met hoogtes en laagtes, zoals ze dat dan zeggen. Alhoewel laagtes? Zijn die er dan? Wat Pebbles  betreft zeer zeker niet. We grappen wel eens dat ze alles uitmuntend doet: uitmuntend plukken grassen uittrekken en mee naar binnen in de veranda op de mat slepen om daar te ontleden; uitmuntend een grote plas in huis doen nadat ze net van buiten kwam en bedacht dat ze dat nog even vergeten doen was; uitmuntend met de andere honden spelen en van slachtoffer naar slachtoffer gaan tot iedereen uitgespeeld is; uitmuntend rond de klok van half acht ’s avonds transformeren in een kruising tussen een piranha en een draak waarbij ze met open mond op je af kan komen gestormd om je neus te pakken te krijgen als je op de zetel ligt (dat is voor haar de kers op de taart); maar wat ze ook uitmuntend doet is nadenken tijdens onze trainingsmomenten.

Voor mij staat training gelijk aan spel: al spelende leren, al lerende spelen en dat heeft ze erg goed begrepen. Ik zie die pientere oogjes echt nadenken: ‘wat zou je nou willen dat ik doe? Oooh! Op dat krukje staan met mijn voorpoten? Oooh! En nu met mijn achterpoten! Jippie! Ik snap het!’ Maar waarom is dat dan nodig? Op krukjes gaan staan en al die toestanden? Wel voor mij zijn er een aantal kernwaarden waarvan ik vind dat ze aanwezig moeten zijn in het leven van elke hond.

Veiligheid en welzijn

Deze moeten altijd maximaal gewaarborgd zijn. Dit betekent dat ik er alles voor zal doen om Pebbles te beschermen tegen wat dan ook. Weet je nog, de tijgermama. Jawel hoor, ze is nog eens in actie geschoten! We liepen op de stoep en Pebbles was net afgeleid geweest door iets en bijgevolg ik ook. Ze stond daarna te snuffelen aan een paaltje en ik stond de leiband nog te ontwarren, kortom ik was niet erg bewust bezig met mijn omgeving. Op dat moment nadert er ons een bejaarde vrouw met handtas in de handen, op een gestaag tempo. Bij elke stap die ze nam zwaaide de handtas van achteren naar voren, bijna rakelings langs de grond. Het was een kleine vrouw met een grote handtas. Pebbles had vrouw, maar vooral bijhorende handtas, als eerste in de gaten en voor ik het besefte sprong ze op naar de handtas. Wat volgde gebeurde in een oogwenk. De vrouw keek nors en riep me toe 'houd uw stomme hond bij u!' waarop ze tegelijk met de handtas een uithaalbeweging maakte richting Pebbles. Mijn eerste reflex was geweest dat ik ‘sorry’ wou zeggen omdat Pebbles tegen haar opsprong en ik dat had laten gebeuren, maar in die oogwenk verdween elk gevoel van ‘sorry’ uit mijn hoofd en maakte instant plaats voor een soort opborrelende woede, waarvan ik niet wist dat ik ze in me had. Gelukkig keek ik toen naar Pebbles die helemaal niet onder de indruk was van de klap met de handtas en ondertussen al was doorgelopen. De bejaarde vrouw, met verbazingwekkend snelle tred, was ondertussen ook al meters ver. Ik voelde mijn hartslag kloppen en wist nu en dan: had deze vrouw iets erger gedaan dan alleen maar gezwaaid met haar handtas dan weet ik niet of ik een tegenactie had kunnen voorkomen van tijgermama! Men weze gewaarschuwd...

Onder de noemer welzijn valt wat mij betreft ook haar begeleiden in haar lichaamsbewustzijn. Onder het motto: een gezonde geest in een gezond lichaam doen we geregeld Balans & Coördinatie-oefeningen. Zo kan haar lijfje zich optimaal ontwikkelen. Uiteraard houden we er goed rekening mee dat we niet overbelasten. Een puppy-lijfje is nog in volle groei, daar moet je nog geen topatleet van willen maken! Kijk maar in het filmpje hoe we dat doen.

Keuzevrijheid

Een tweede pijler die wat mij betreft niet mag ontbreken in een hondenleven is de vrijheid om eigen keuzes te kunnen maken. En niet alleen in het dagelijkse leven: welke kant wil je uit op wandeling? In welke snack heb je vandaag zin? Waar wil je liggen? Maar ook in de handelingen die vaak afgedwongen worden, zoals de verzorgende handelingen. Ik wil dat Pebbles de keuze heeft om hier aan mee te werken of niet en daar trainen we op. Zo hebben we een START-knop-gedrag aangeleerd en dat betekent ook letterlijk: als zij op mijn vraag: 'mag ik nu je nagels knippen?' , 'nee' antwoordt, dan doe ik het ook niet. Oh jee, maar dan is je hond de baas? Nee, mijn hond heeft een vrije wil en mag van mij aangeven dat ze iets niet ziet zitten, zeker wanneer het nog eens met haar eigen lijf te maken heeft! Kijk maar in het filmpje van deze week.

Zo wil ik ook dat ze dit straks bij de dierenarts kan doen, dat ze niet in één of andere houdgreep moet geblokkeerd worden om iets te onderzoeken. Ik zag ooit een filmpje van een leeuw in een dierentuin die - vanachter het hek weliswaar - ging liggen en zijn staart aanbood en deze stil hield zodat de dierenarts de ader kon zoeken en bloed prikken. Tijdens deze hele procedure kon de leeuw gewoon weglopen. Hij werd niet vastgehouden. Hij had de vrije keuze om mee te werken aan deze actie of weg te gaan, maar hij koos voor meewerken. Als we dat bij leeuwen kunnen doen, dan moeten we daar toch ook zeker bij honden in slagen?

De juiste keuze kunnen maken

Deze derde pijler is wat de meeste mensen onder opvoeden verstaan. Hier gaat het mij niet om het ‘maken’ van een gehoorzame hond of een hond die luistert naar commando's. Maar het gaat over de gepaste keuzes kunnen maken in deze maatschappij. Wat je eigenlijk ook aan kinderen leert: als je iemand ontmoet zeg je: 'hallo' en je geeft een hand. Bij een hond is het dan: als je iemand ontmoet blijf je rustig met je vier pootjes op de grond, tenzij die persoon zegt dat je total loss mag gaan. Zolang de mensen rechtop blijven staan hebben we Pebbles geleerd, dat ze met vier pootjes op de grond blijft staan, daarop krijgt ze geregeld voertjes. Zo leert ze: 'vier poten op de grond is blijkbaar wat ik hoor te doen én het levert me nog iets lekkers op ook! Dat doe ik dus maar voortaan!' Van zodra de mensen op hun hurken of knieën gaan zitten weet ze: ik mag begroeten! En dan mag ze ook ‘all the way’ gaan. Want ook zij mag haar blijdschap tonen wanneer ze iemand begroet die ze fijn vindt. En zo zijn er nog zoveel keuzes die een pup elke dag kan maken en waarin ik haar graag begeleid om de juiste keuze te maken.

Samen gelukkig zijn

En de vierde, maar daarom niet een minder belangrijke pijler, is om samen te genieten, vanuit begrip en vertrouwen jezelf kunnen zijn. En soms slaan we al wel eens stiekem een dagje over waarop we iets trainen, maar we slaan nooit een dag over waarop we samen gelukkig kunnen zijn!

Een gelukkige puppy-mama,

Kathleen

Met dank aan dierfotografe Kimmy Samoey. voor de openingsfoto van het filmpje. Ze is te boeken voor een fotoshoot met jouw dier. Ze kijkt altijd naar het welzijn van je dier en zorgt voor mooie fotomomenten.